ചിത്രകാരന്റെ കാഴ്ച തെളിഞ്ഞതാണ്. കാണപ്പെടുന്നതിന്റെ സാരമായ ഭാഗം കാഴ്ചയിലേയ്ക്ക് കയറും. കവിയ്ക്ക് ഭാഷയും ലോകവും രണ്ടറ്റങ്ങളില് വന്ന് നില്ക്കുന്നത് കാണാം. അവിടെ ഒരു വിടവുണ്ട്. കവി ആ വിടവ് ചാടിക്കടക്കും. കാഴ്ചയ്ക്ക്, ചാടാതെ, നിന്ന നില്പില് കാണാം. ജോണ്സിന് നേരിട്ട് കാണാം. ആ കാഴ്ച എഴുത്തായി പരിണമിക്കാന് എളുപ്പം. ചിത്രകാരന് കവി കൂടിയാകുമ്പോള്. പണ്ട് ബറോഡയില്നിന്ന് കത്തുകളയയ്ക്കും. സ്വകാര്യമായ എഴുത്ത്. ഇന്ലന്റ് തുറന്നാല് മനോഹരമായ കൈപ്പടയില് ഭ്രാന്തമായ കോണുകളില്നിന്ന് വരുന്ന, നര്മ്മരസമാര്ന്ന, വാക്കുകള്. വാക്കുകള്ക്ക് ചുറ്റും ചിത്രം. ചിത്രങ്ങള്ക്ക് ചുറ്റും വാക്കുകള്. കവിയോ ചിത്രകാരനോ എന്ന് തോന്നിപ്പോയിരുന്നു. ഇപ്പോള് ഈ പുസ്തകം വായിച്ചപ്പോള് തോന്നുന്നു, ഒരേ അളവില് കവിയും ചിത്രകാരനുമാണെന്ന്. 'എഫ്ഹരിസ്തോ ഗ്രീസി'ന്റെ തിരക്കഥ ആണും പെണ്ണും കടലുമാണ്. വരികളിലൂടെ ഗ്രീസിന്റെ ഭൂഘടന തൊട്ടറിയാം. പടികള് കയറിയിറങ്ങി വീടുകളിലേക്ക് പോകാം. വീട്ടിലെ വായു സൗഹൃദത്തിന്റെ. ലളിത ഭക്ഷണവും മദ്യവും കയര്ക്കാത്ത മൃദുഭാഷണങ്ങളും. ആത്മകഥയുള്ളവര്. തുല്യര്. വേറിട്ട വ്യക്തികള്. അടുക്കളയില്, തീ